عمر خیام

زندگی انسان‌های تلفیقی از خیر و شر است. هر کدام از ما انسان‌هایی هستیم پر از نقاطِ روشن و تاریک، انسان‌هایی خاکستری.
نه تاریک مطلقیم و نه سپیدِ درخشان.
هرچه زمان می‌گذرد، تاریخ بر انسان‌ها گرد فراموشی می‌افشاند و این انسان‌ها را خاکستری‌تر می‌کند.
اما آثار انسان‌ها گاهی پس از گذشتِ قرن‌ها و هزاره‌ها، این گرد و غبارها را کنار می‌زند.
نه برای آن‌که آن‌ها را قضاوت کنیم. که قاضی پروردگار است،
بلکه برای بازاندیشی‌ها و بازخوانی‌ها،
برای قدر دانستن‌ها، برای تجربه اندوختن‌ها،
برای این‌که بنگریم ما در کجای این جهان ایستاده‌ایم و در چه مسیری گام برمی‌داریم.
برای آن‌که درس بگیریم و مسیرهای درست‌تری را برای پیمودن انتخاب کنیم،
تا عالمی را بیآفرینیم که بهتر از گذشته باشد.

✨۲۸ اردیبهشت سالروز بزرگداشت حکیم عمر خیام است، کسی که ریاضیات و نجوم را در کنار ادبیات با نهایت لطافت دنبال می کرد. برخی او را مادی گرا و برخی دیگر وی را عارفی زمینی دانسته اند.
اما باید بدانیم او هرکه بود و به هرچه می اندیشید، در لحظه زندگی می کرد و قدر لحظه هایش را می دانست. او ذهنی پرسشگر داشت و هیچ چیز را قطعی نمی دانست، لذا خلاقانه در پی کشف شگفتی های این جهان تقریبی بود.
جالب است بدانید که تقویم شمسی (جلالی) که امروزه در جهان مورد استفاده می باشد، حاصل تلاش او در محاسبات دقیق نجوم است. در علم ریاضی نیز حل کردن معادله ی درجه ی سوم، مدیون تلاش های اوست. اما مردم ایران و جهان او را بیشتر با رباعیاتش می شناسند. کلام و اندیشه های نافذ این پارسی زبان، به سرعت در جهان مقبول افتاد. آنچنان که هر کس در هر گوشه ای از جهان که باشد، رباعی او را با زبان حال خود می خواند و تفسیر می کند.

قومی متفکرند اندر ره دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین
می ترسم از آن که بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آنست و نه این

محمدحسن محمدپور (مسیحا)، بندرعباس، ۲۶ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹

🌐 لینک مستندی برای آشنایی بهتر با این نابغه ی پرسشگر

 

دیدگاهتان را بنویسید

16 + چهارده =