مهمونی (بومی سروده)

ناصر عبداللهی

 

وا مهمونى ما، چیزى نموندِن ساز دل واگِه

خدایا نقش نازیبا اَ قابِ آب و گِل واگِه

بِگَه موعودِ ما، پا بَ حوروس از جا خو پیدا بَش

رسى عیشِ خداوندى وا یَکبارَه هویدا بَش

دوبارَه جمعِ تاجِ گُل پس از بارى مهیّا بو

دوباره افتخارِ مَه نصیب شهر دریا بو

تموم مهمونان هر یک به رسمى گرد هم هُوندِن

که طرحى نو، بریزِن بِى جهان و آنچه که موندِن

یَه چیزى چرخ اَخاردِن که اَگِى، نقشِ یه مردابِن

به مثلِ پیچِ مالوکِن ولى بى مثل و نایابِن

فلک شادِن، فلک مَستِـن که وا دامن نَچرخیدِن

اى چرخ و پیچ آن نقشِن کِه هیچ کَه، هیچ وقت نِى دیدِن

ثریا وا تموم دختونش با مه درخشیدن

مم دیریا کلید گنجونش بی حق نبخشیدن

سپیده دخت خورشید خدا چادر نماز ایکه

سیه چادر ا سر ای صید و بی بپ خو چه ناز ایکه

 

برچسب ها: ترانه ترانه بندری ترانه سرا خواننده دکتر محمدحسن محمدپور شعر ناصر ناصر عبداللهی